Aysel Disbudak, de eerste winnares van de Ab Harrewijnprijs, heeft sinds 2005 een eigen bedrijf: Unalzorg, vernoemd naar haar verstandelijk gehandicapte broer. Ze won de prijs voor haar inzet voor het Migrantenplatform Gehandicapten Amsterdam e.o. “Dat was vooral belangenbehartiging, mensen bewust maken en adviseren. De volgende stap was zelf zorg bieden”, aldus Aysel. Unalzorg heeft inmiddels tachtig klanten en alle licenties en certificaten als officieel erkende zorginstelling, tevens leerwerkbedrijf. Ze won nog meer prijzen, zoals de Colourfull Business Women Award. En ze schreef een boek over haar eigen geschiedenis, dat veel belangstelling kreeg.
Wat heeft de prijs voor haar betekend? “Een eerste erkenning. Er is inmiddels meer aandacht gekomen voor allochtone gehandicapten, maar er is nog steeds veel verborgen leed. Gehandicapte ouders, gebrek aan acceptatie, mensen die vastlopen. Onze cliënten hebben vaak ernstige gedragsproblemen; ze zien opknappen is de motor van mijn motivatie en inzet. En er waren natuurlijk weerstanden.”
“Inmiddels hebben we officieel de titel multiculturele zorginstelling en hebben we onze eigen plaats bewezen. We hebben veel plannen voor de toekomst. We gaan niet voor snelle uitbreiding, maar voor kwaliteit. We gaan een tweede pand opknappen, er komen woongroepen, we gaan ambulante zorg opzetten, een logeerfunctie. Alles wat ik in de MPG heb geleerd, heeft me bagage gegeven voor die toekomst.”