Resultaten voor de categorie Nieuws

Inleiding door Jan van Zijl, in de periode 1989-2000 lid van de Tweede Kamer voor de PvdA en collega politicus van Ab Harrewijn. Daarna bestuurder van allerlei organisaties. Tegenwoordig is hij onder andere voorzitter van Vluchtelingenwerk Nederland

Ik wil eerst even kwijt dat ik het – gelet op de spanning – wel een beetje kwaadaardig vind om mij nu het woord te geven na vijf fantastische verhalen voorafgaand aan de uitspraak van de jury. Maar ik ga me er doorheen slaan.

Armoede in Nederland

Het was vorige week in het nieuws: 420.000 kinderen leven in dit land in armoede en ik denk er daar onmiddellijk bij: met hun ouders en vaak oudere mensen. Bij elkaar zijn het misschien wel een kleine miljoen mensen, die naar de Nederlandse maatstaven in armoede moeten leven. Natuurlijk is armoede in Nederland niet hetzelfde als armoede in bijvoorbeeld Mozambique, dat weten we met elkaar ook. In landen als Mozambique wordt armoede meer veroorzaakt door natuurrampen, zoals grote droogte, al zou een betrouwbare regering ook daar veel ellende kunnen voorkomen.

Maar armoede in Nederland is de wereld nog niet uit, ook al denken sommige mensen dat zowel armoede als de vrouwenongelijkheid al opgelost zouden zijn. Voor beide is het helaas niet het geval. Die berichtgeving over armoede in Nederland zou Ab Harrewijn een gruwel zijn geweest en naar mijn smaak terecht. Armoede in Nederland is geen natuurverschijnsel, waar je machteloos tegen bent. Armoede in Nederland is een politieke opdracht om er wat tegen te doen en daar kom ik nog op terug.

Lees verder “Dubbeltjes worden minder makkelijk kwartjes dan in het verleden”

De Ab Harrewijn Prijs 2015 werd toegekend aan Steungezin.nl en de initiatiefnemer Helma du Pont. Het is een innovatieve manier van persoonlijke solidariteit in de participatiesamenleving, waar behoefte aan bestaat en waar mensen aan willen bijdragen. Een interview met de inspirator achter dit online platform.

Helma du Pont vertelt over haar situatie van enkele jaren geleden. “Ik had geen baan. Ik voelde de grond onder me wegzakken. Wat is de zin van het bestaan? Ik vroeg me af wat de waarde van mijn leven is geweest. Wat wil ik bereikt hebben voor de wereld als ik nu bijvoorbeeld dood zou gaan? Die vragen hebben me aangezet om iets te willen bereiken, om iets aan mezelf te geven en aan de wereld. Door de crisis zijn er allerlei ideeën opgekomen over nieuwe economie, initiatief van onderop, kringloopeconomie. Paus Franciscus heeft me geïnspireerd rondom waarden en kritiek op het kapitalisme. Er ontstaan allerlei buurtinitiatieven, waarmee je met handige apps via je telefoon gebruik van kan maken. Zoals het lenen van materialen, elektrische apparaten, auto’s, enz. Die burgerinitiatieven riepen enthousiasme bij me op. Ik vroeg me af wat in mijn situatie een goed initiatief zou zijn. Als je langer in de bijstand zit, wordt je arm met weinig geld. Je leefwereld wordt kleiner omdat je geen geld hebt. Nu heb ik een leuke zus die mij en mijn dochter wel eens ondersteunt voor een uitje of een etentje. Maar ik ken een buurvrouw die bij me om de hoek woont, die ziek is en enkele kinderen heeft en dus, niet zo’n leuke zus aan haar zijde heeft. Terwijl zij even arm is als ik en problemen heeft met rondkomen. Niemand die haar bijstaat. Je loopt als arme niet met je armoe te koop – of met je hoop dat iemand eens een zorgrekening voor jou wil betalen. Of de kosten voor de schoolreis van de kinderen. Als dat op een anonieme manier zou kunnen, zou ze daar zeker gebruik van willen maken.”

Lees verder &?8216;Delen is het nieuwe hebben&?8217;

De grootste sociale uitdaging van dit jaar is ongetwijfeld de opvang van de enorme stroom vluchtelingen. Die leidt soms tot onverkwikkelijke taferelen, maar evengoed blijken in Nederland op grote schaal mensen op te staan die het initiatief nemen om zich over anderen te ontfermen, niet zelden mensen die zelf als vluchteling zijn naar Nederland gekomen zijn. Voor de jury van de Ab Harrewijn Prijs is het bemoedigend dat ook of misschien juist onder druk de Nederlandse samenleving zijn veerkracht laat zien.

De jury zoekt ook dit jaar initiatiefrijke mensen die op originele wijze schijnbare tegenstellingen overbruggen en mensen bijeenbrengen om noden of belemmeringen weg te nemen of initiatieven om samen vooruit te komen te organiseren – uiteraard niet alleen op het gebied van vluchtelingen.

Iedereen die een inspirerend initiatief kent, solidair, creatief, wijzend op een nood of een taboe in de samenleving, wordt opgeroepen de jury daarop te attenderen, liefst vergezeld van zo uitgebreid mogelijke informatie, zoals een website of jaarverslag. Ook een krantenknipsel of een persoonlijk getuigenis kan de jury een goed beeld geven van zo’n activiteit of project. Zet er altijd de naam en adresgegevens van een contactpersoon bij. De uiterste datum voor aanmeldingen is 1 maart 2016. Vijf genomineerde initiatieven worden in het zonnetje gezet. Vier van hen worden beloond met 1.500 euro, terwijl de uiteindelijke winnaar 5.000 euro aan zijn initiatief kan besteden.

De uitreiking vindt zoals ieder jaar plaats op 13 mei, de sterfdag van Ab Harrewijn in 2002. De aanvangstijd is drie uur ’s middags. De locatie is de Pauluskerk te Rotterdam.

De Ab Harrewijn Prijs is een initiatief van onderop, voor en door mensen. Ondanks enkele grotere sponsors blijft de Ab Harrewijn Prijs grotendeels afhankelijk van particuliere giften. Daarom willen we ook dit jaar een beroep doen op jullie gulheid. Iedere bijdrage, groot of klein, is welkom op banknummer NL94 INGB 0009 6443 96 ten name van Stichting Ab Harrewijn Prijs, te Rotterdam. De stichting is door de belastingdienst als ANBI aangemerkt.

Door Maarten Davelaar

Kun jij iets zeggen over het gedachtegoed van Ab Harrewijn, zo luidde de vraag waarmee Nico Ooms me benaderde bij het begin van de voorbereidingen voor de jubileumconferentie van ’t Groene Sticht. Wat waren zijn idealen? Wat wilde hij bereiken? En hoe slaagde hij erin mensen mee te krijgen, in beweging te brengen? Om, bijvoorbeeld, met hem te werken aan de plannen voor ’t Groene Sticht? En kun je ook nog iets zeggen over wat zijn ideeën nu, bij het tienjarig bestaan van ’t Groene Sticht, nog kunnen betekenen?

Ik heb ja gezegd, zoals jullie merken. Toegegeven, ik was op papier niet helemaal ongeschikt voor de taak. Ik heb van 1995 tot 2002 intensief met hem samengewerkt in werkgroep De Rafelrand die zich inzette voor preventie van dak- en thuisloosheid en het herstellen van aansluiting met de maatschappij voor mensen die het waren geworden. ’t Groene Sticht kwam uit de zakendoen-conferenties van werkgroep De Rafelrand voort. Bovendien had ik vanaf 1999 met hem rond zijn politieke werk te maken. En o ja, we kwamen op elkaars zaterdagse verjaardagsfeestjes. Ab nooit voor elf, twaalf uur ’s nachts op de mijne: eerst moest de preek voor de dag erop nog af, of een brief voor ’t Groene Sticht, voor hij aan het bier mocht.

Toch heb ik er flink mee in mijn maag gezeten, met die toezegging en de opdracht die daar voor mezelf uit voortvloeide. Want kon het – ook met mijn eigen persoonlijke betrokkenheid – iets anders worden dan het ultieme tribuut aan Ab Harrewijn? Natuurlijk, er is rond zijn vroege dood in 2002 veel gezegd. Er is een Ab Harrewijnprijs en zijn naam ligt nog op de lippen van velen. Bij ‘in de geest van Ab’ kunnen veel mensen zich iets voorstellen. Maar wat is er sindsdien aan samenhangends bijeengebracht en besproken over waar hij voor stond? Heel weinig. Kortom, er lag hier een Taak. Een Te Grote Taak voor een middagconferentie op een donderdag in december.

Lees verder (pdf)